Troszeczkę mniej tragiczny
Lepszy od pierwszej części, ale nadal żenada. Człowiek się wstydzi, że lubi horrory, gdy takie coś ogląda.
Hellraiser (1987) [2/10]
Piekielna żenada
W większości pornosów fabuła i gra aktorska stoją na wyższym poziomie. Nie mieści mi się w głowie jak to może uchodzić za dobry horror. Tzn. sam pomysł tej kostki będącej bramą do piekła oraz jej design, jak również design i wykonanie samych sadomasochistycznych Cenobitów, a zwłaszcza rzeczywiście hipnotyzującego Pinheada, są świetne, ale daleko niewystarczające, żeby uczynić tę mizerię jadalną.
Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford, The (2007) [9/10]
Film braci Coen bez braci Coen
Za to z ich nadwornym operatorem Rogerem Deakinsem i hipnotyzującą ścieżką dźwiękową Nicka Cave'a. Gorąco polecam.
Red State (2011) [8/10]
To nie jest film dla każdego
Prawdopodobnie ci się nie spodoba. I tak miało być.
Król Maciuś I (1957) [1/10]
To nie jest film dla dzieci. To jest film dla nikogo.
Nawet jako dość bezkrytyczny 9-latek czułem głębokie zażenowanie poziomem tego co oglądam.
Rób swoje, ryzyko jest twoje (2002) [1/10]
Mieciu Masochista ostrzega
Oglądanie tego filmu może być przyczyną demencji i groźnych chorób psychicznych.
Zamiast tego czegoś, polecam videorecenzję Miecia Masochisty.
Zamiast tego czegoś, polecam videorecenzję Miecia Masochisty.
Nawet nie wiesz, jak bardzo Cię kocham (2016) [10/10]
Jak zjeść ciastko i mieć ciastko
Niesamowity film. Stężenie emocji wręcz niewiarygodne. Tym bardziej, że to prawdziwe emocje.
Wyjaśnienie tytułu tej mikrorecenzji byłoby psujem. Stanie się zrozumiały po obejrzeniu filmu, do czego gorąco zachęcam.
Wyjaśnienie tytułu tej mikrorecenzji byłoby psujem. Stanie się zrozumiały po obejrzeniu filmu, do czego gorąco zachęcam.
Polowanie na muchy (1969) [9.5/10]
Arcydzieło mimochodem
Andrzej Wajda odkłada do szafy ojczyznę i kręci brawurową satyrę lekko podlaną surrealizmem. No kto by się spodziewał? Na pewno nie ja. Powstał film do postawienia na tej samej półce, na której trzymacie Rejs i komedie Barei. Warto zaznaczyć, że autorem scenariusza Polowania... jest zresztą Janusz Głowacki, współscenarzysta Rejsu.
Z dostępnej w Internecie wypowiedzi reżysera wynika, że nie uważał tego filmu za udany, co tylko świadczy o tym, że w jego najlepszym okresie arcydzieła wychodziły mu (przynajmniej czasem) nawet mimowolnie.
Zupełnie dla mnie niespodziewanie, bo staram się nie czytać nic o filmach przed ich obejrzeniem, ten obraz okazał się ostrą satyrą na męską ciotowatość, kobiecą pijawkowatość i - właściwie nie wiem jak nazwać zaburzenie psychiczne jednej z bohaterek - oraz na artystowski światek PRL-u i "chjumanistyczną" nowomowę. Główna oś fabularna przedstawia nam perypetie Włodka (Zygmunt Malanowicz), stłamszonego przez żonę pantoflarza, który wikła się w romans z zaborczą kobietą, graną przez Małgorzatę Braunek. Wszystko to okraszone jest znakomitą ścieżką dźwiękową Andrzeja Korzyńskiego, świetną scenografią i kostiumami, rewelacyjną grą aktorską plejady polskich aktorów - często w malutkich brawurowych epizodach (Fedorowicz, Grechuta, Friedmann, Olbrychski).
Warto obejrzeć już dla samej - histerycznie śmiesznej - sceny imprezy w Nieporęcie:
- A kto to jest?
- 100 metrów pomidorów pod wysokim szkłem.
- Kto to jest ta dziewczyna?
- Piwna 58, tatuś na placówce.
No i oczywiście niezapomniany fikcyjny zespół bigbitowy "Bliscy płaczu".
Gorąco polecam, nawet (a może właściwie zwłaszcza) tym, którzy nie przepadają za Wajdą w wydaniu patriotycznym.
Z dostępnej w Internecie wypowiedzi reżysera wynika, że nie uważał tego filmu za udany, co tylko świadczy o tym, że w jego najlepszym okresie arcydzieła wychodziły mu (przynajmniej czasem) nawet mimowolnie.
Zupełnie dla mnie niespodziewanie, bo staram się nie czytać nic o filmach przed ich obejrzeniem, ten obraz okazał się ostrą satyrą na męską ciotowatość, kobiecą pijawkowatość i - właściwie nie wiem jak nazwać zaburzenie psychiczne jednej z bohaterek - oraz na artystowski światek PRL-u i "chjumanistyczną" nowomowę. Główna oś fabularna przedstawia nam perypetie Włodka (Zygmunt Malanowicz), stłamszonego przez żonę pantoflarza, który wikła się w romans z zaborczą kobietą, graną przez Małgorzatę Braunek. Wszystko to okraszone jest znakomitą ścieżką dźwiękową Andrzeja Korzyńskiego, świetną scenografią i kostiumami, rewelacyjną grą aktorską plejady polskich aktorów - często w malutkich brawurowych epizodach (Fedorowicz, Grechuta, Friedmann, Olbrychski).
Warto obejrzeć już dla samej - histerycznie śmiesznej - sceny imprezy w Nieporęcie:
- A kto to jest?
- 100 metrów pomidorów pod wysokim szkłem.
- Kto to jest ta dziewczyna?
- Piwna 58, tatuś na placówce.
No i oczywiście niezapomniany fikcyjny zespół bigbitowy "Bliscy płaczu".
Gorąco polecam, nawet (a może właściwie zwłaszcza) tym, którzy nie przepadają za Wajdą w wydaniu patriotycznym.
Peppermint Frappé (1967) [4/10]
Ludzie tak nie postępują
Jak ja nie cierpię, gdy twórcy tzw. "kina artystycznego" stawiają sobie za punkt honoru, żeby ich bohaterowie zachowywali się w sposób jak najbardziej absurdalny.
Zagrane jest to nieźle, w sumie nie żałuję, że obejrzałem, ale fabuła jest totalnie idiotyczna.
Zagrane jest to nieźle, w sumie nie żałuję, że obejrzałem, ale fabuła jest totalnie idiotyczna.
Ni le ciel, ni la terre / Neither Heaven Nor Earth (2015) [9/10]
Afgański "Piknik pod Wiszącą Skałą"
Film wojenny wymieszany z dramatem psychologicznym i… realizmem magicznym? Horrorem? Sam nie wiem jak to określić, ale to działa. Film ma niesamowity klimat, trzyma w napięciu i skłania do myślenia. Polecam.
Aha, osobie odpowiedzialnej za wybór polskiego tytułu należy się solidny kop w dupę. To jakby "Apocalypse Now" "przetłumaczyć" na "Wojna w Wietnamie".
Aha, osobie odpowiedzialnej za wybór polskiego tytułu należy się solidny kop w dupę. To jakby "Apocalypse Now" "przetłumaczyć" na "Wojna w Wietnamie".
One More Time with Feeling (2016) [10/10]
Magiczny dokument o magicznym artyście
Szkoda, że powstały w tak strasznych okolicznościach.
Smoleńsk (2016) [1/10]
Łubu dubu, niech nam żyje prezes naszego klubu
Zabrakło mi zimnego Lecha, żeby obejrzeć do końca.
Into the White (2012) [8/10]
Walka o przetrwanie zbliża. Nawet wrogów
5 facetów, 3 pistolety, woreczek owsa i śnieg. Dużo śniegu.
"Mój własny wróg" inspirowany prawdziwą historią. Warto obejrzeć.
A gdyby ktoś chciał wiedzieć jak było naprawdę: en.wikipedia.org/wiki/Into_the_White#Historical_accuracy
"Mój własny wróg" inspirowany prawdziwą historią. Warto obejrzeć.
A gdyby ktoś chciał wiedzieć jak było naprawdę: en.wikipedia.org/wiki/Into_the_White#Historical_accuracy
Mysterious Island (2012) [1/10]
Całkowita strata czasu
Żenujący, ale przy tym nawet nie jest zabawny w swojej badziewności. Po prostu żenujący.
Szczerze przyznaję, że nie udało mi się wytrzymać do końca. Odpadłem po jakichś dwóch trzecich, gdy pojawił się dziadek, mający być niby kapitanem Nemo i zaczął walić jakimś smutnym technobełkotem. Są pewne granice.
Aha, wydaje mi się to oczywiste, ale na wypadek, gdyby czytał to ktoś bardzo naiwny, wspomnę. Ten film nie ma absolutnie nic wspólnego z powieścią Verne’a, poza tym, że jeden z bohaterów nazywa się "kapitan Nemo" a akcja dzieje się na wyspie.
Szczerze przyznaję, że nie udało mi się wytrzymać do końca. Odpadłem po jakichś dwóch trzecich, gdy pojawił się dziadek, mający być niby kapitanem Nemo i zaczął walić jakimś smutnym technobełkotem. Są pewne granice.
Aha, wydaje mi się to oczywiste, ale na wypadek, gdyby czytał to ktoś bardzo naiwny, wspomnę. Ten film nie ma absolutnie nic wspólnego z powieścią Verne’a, poza tym, że jeden z bohaterów nazywa się "kapitan Nemo" a akcja dzieje się na wyspie.
Korso (2014) [7/10]
Udany film o dorastaniu i konfrontacji marzeń z rzeczywistością
Żadne arcydzieło, ale po prostu dobra obyczajówka. Logiczny interesujący scenariusz, wiarygodni bohaterowie, dobrze zagrany. Polecam.
Lupu (2013) [2/10]
Kino "festiwalowe" w najgorszym wydaniu
Film ze szczątkową fabułą; scenariusz rozwleczony jak guma ze starych majtek. Innych wartości, które by to rekompensowały również brak. Bywalcy Nowych Horyzontów powinni być zachwyceni.
Sud è niente, Il / South Is Nothing (2013) [5/10]
Przyzwoity dramat obyczajowy o dorastaniu
Jakoś mnie jednak nie porwał. Może z powodu totalnej antypatyczności głównej bohaterki? Można obejrzeć, nie jest jakimś nieporozumieniem.
Podziemne zapachy / Underground Fragrance (2015) [7/10]
Nostalgiczno-lirycznie o biedzie w Chinach
Fajna obyczajówka o chińskich nizinach społecznych. Bez szokowania, raczej nostalgiczno-lirycznie. Warto zobaczyć.
Historia strachu / Historia del miedo (2014) [3/10]
Żal.ar
Kolejny festiwalowy potworek. Totalny chaos i nieudolność w próbie przekazania idei przyświecającej powstaniu filmu. Naprawdę nie warto.
Rodzina godna szacunku / Yek khanévadéh-e Mohtaram (2012) [6/10]
Korupcja i chciwość w egzotycznym i totalitarnym Iranie
Poruszający, ale beznadziejne zakończenie bardzo popsuło mi niestety przyjemność z oglądania. Jakby reżyser nagle sobie przypomniał - o kurczę, przecież ja robię kino artystyczne, mój bohater musi się zachować idiotycznie, bo inaczej przepadnę na festiwalach.
Na pewno pomimo wszystko warto zobaczyć. Polecam.
Na pewno pomimo wszystko warto zobaczyć. Polecam.
Interruption (2015) [8/10]
Dziwny, enigmatyczny, wieloznaczny, niepokojący, fascynujący
Dawno nie miałem takiego problemu, żeby ocenić film. Nic się nie dzieje, a trzyma w napięciu jak najlepszy horror. Tylko co ja właściwie obejrzałem...?
Tak czy siak gorąco polecam - przekonajcie się sami. Warto.
Uwaga - niech was nie zmyli etykieta "thriller" w serwisach filmowych. To jest dramat psychologiczny. W napięciu trzyma, jak ktoś lubi takie kino, ale ma to więcej wspólnego z Bergmanem niż Fincherem.
Tak czy siak gorąco polecam - przekonajcie się sami. Warto.
Uwaga - niech was nie zmyli etykieta "thriller" w serwisach filmowych. To jest dramat psychologiczny. W napięciu trzyma, jak ktoś lubi takie kino, ale ma to więcej wspólnego z Bergmanem niż Fincherem.
Wieżowce / Mercuriales (2014) [4/10]
Poziom parteru
Chaotyczny, rwana narracja, praktycznie zbiór niepołączonych ze sobą epizodów. Do zostania nowym Altmanem zabrakło talentu. Montażysta powinien zmienić zawód.
Lelaki harapan dunia / Men Who Save the World (2014) [2/10]
Nieśmieszna i głupawa komedia
Za to obraźliwa w stosunku do mieszkańców malajskiej prowincji; przedstawiająca ich jako przesądnych debili. Fuj...
In jouw naam / In Your Name (2014) [1/10]
Walić prawdopodobieństwo psychologiczne - ma być szokująco
Żenujące. Jeśli to zostało nakręcone na poważnie, to współczuję scenarzyście. Jeśli to miała być kpina z miłośników dramatów psychologicznych, to tym bardziej mu współczuję.
Hongos, Los (2014) [6/10]
Niezły film obyczajowy o kolumbijskich graficiarzach
Jest trochę dłużyzn, ale warto obejrzeć, jak to komuś nie przeszkadza. Cudowna rola babci.
Nakarm mnie słowami / Nahrani me z besedami (2012) [6/10]
Interesujący, słabe zakończenie
Dobry, klimatyczny film. Niestety weny nie starczyło na zakończenie, więc ocena leci w dół.
Tetarti 04:45 / Wednesday 04:45 (2015) [6/10]
No nieźle nieźle...
Scenariusz nie do końca przekonuje, ale realizacja - zdjęcia, muzyka, nastrój - sprawiają, że ogląda się. Olbrzymi postęp w stosunku do debiutu tego reżysera (słabiutka "Opowieść nr 52").
Fatima (2015) [1/10]
Żenujący produkcyjniak
Towarzyszka imigrantka Fatima (Soria Zeroual) na froncie walki o wykonanie 7-letniego planu edukacji swoich córek, stawia dzielnie czoła francuskim burżujom. Reżyserowi udało się z powodzeniem odświeżyć konwencję, gdyż nasza dzielna bohaterka nie jest traktorzystką, tylko sprzątaczką.
Zdobycie przez ten obraz Cezara (oraz nagroda i nominacja dla bardzo słabo grających aktorek) to dowód, że polityczna poprawność zatruła mózgi nawet członkom francuskiej akademii filmowej, czy jak tam się zwie ichnia organizacja przyznająca Cezary.
I proszę mnie tu z łaski swojej nie wyzywać od nacjonalistów. Rozmawiajmy o sztuce filmowej. A to jest po prostu przeraźliwie słaby film, słabo napisany, słabo sfilmowany i słabo zagrany. I byłby tak samo słaby, gdyby opisywał perypetie Jean-Pierre'a, który nie może znaleźć pracy po tym jak został zwolniony za rasizm, bo odważył się opublikować artykuł potępiający ubój rytualny zwierząt, aranżowane małżeństwa 10-letnich dziewczynek i "obrzezywanie" kobiet. Prymitywną propagandę należy nazywać po imieniu i potępiać niezależnie od jej wektora. Dokładnie tak samo mierzi mnie np. zyskujące ostatnio coraz większą popularność nieudolne "kino oazowe" (np. "Doonby", "God's Not Dead").
Jeśli ktoś chce obejrzeć dobre filmy poruszające temat imigracji, polecam np. "14 kilometrów" lub "Nienawiść". O, właśnie zobaczyłem, że "Nienawiść" też zdobyła Cezara, dokładnie 20 lat temu... Bardzo to znamienne... I smutne.
Zanim więc napiszesz, że "jestem gupi i mam fszy", obejrzyj proszę "Nienawiść". A potem napisz mi tu, że postawiłbyś oba te filmy obok siebie na półce. A może jednak tak nie napiszesz?
Zdobycie przez ten obraz Cezara (oraz nagroda i nominacja dla bardzo słabo grających aktorek) to dowód, że polityczna poprawność zatruła mózgi nawet członkom francuskiej akademii filmowej, czy jak tam się zwie ichnia organizacja przyznająca Cezary.
I proszę mnie tu z łaski swojej nie wyzywać od nacjonalistów. Rozmawiajmy o sztuce filmowej. A to jest po prostu przeraźliwie słaby film, słabo napisany, słabo sfilmowany i słabo zagrany. I byłby tak samo słaby, gdyby opisywał perypetie Jean-Pierre'a, który nie może znaleźć pracy po tym jak został zwolniony za rasizm, bo odważył się opublikować artykuł potępiający ubój rytualny zwierząt, aranżowane małżeństwa 10-letnich dziewczynek i "obrzezywanie" kobiet. Prymitywną propagandę należy nazywać po imieniu i potępiać niezależnie od jej wektora. Dokładnie tak samo mierzi mnie np. zyskujące ostatnio coraz większą popularność nieudolne "kino oazowe" (np. "Doonby", "God's Not Dead").
Jeśli ktoś chce obejrzeć dobre filmy poruszające temat imigracji, polecam np. "14 kilometrów" lub "Nienawiść". O, właśnie zobaczyłem, że "Nienawiść" też zdobyła Cezara, dokładnie 20 lat temu... Bardzo to znamienne... I smutne.
Zanim więc napiszesz, że "jestem gupi i mam fszy", obejrzyj proszę "Nienawiść". A potem napisz mi tu, że postawiłbyś oba te filmy obok siebie na półce. A może jednak tak nie napiszesz?
Piękna i utracona / Bella e perduta (2015) [3/10]
Jak dla mnie - nietrafiony eksperyment
Dziwny, chaotyczny i pretensjonalny film. Przynajmniej jak dla mnie. Pewnie może się jednak podobać, gdy ktoś lubi poetyckie filmy nie grzeszące nadmiarem fabuły.
Room, The (2003) [1/10]
Why, Tommy, why?!
Tak naprawdę to wcale nie oglądałem tego gówna. Widziałem tylko materiały o tym filmie. Uważam jednak, że widziałem wystarczająco dużo (właściwie to nawet za dużo - chętnie bym większość odwidział), żeby móc z przekonaniem i pewnością wystawić wielką pałę.
Subscribe to:
Posts (Atom)